Jacek i Patryk byli członkami Bankowego Towarzystwa Rowerowego. Członkami nietuzinkowymi. Tworzyli historię Towarzystwa i wpisali się w nią na stałe, wnosząc same dobre, same najlepsze cechy. Każdy kto będzie oglądał zdjęcia z rowerowych wypraw zwróci uwagę na to, że na każdym z nich obaj są uśmiechnięci. Ten uśmiech, pogoda ducha, towarzyszyła im bez względu na okoliczności. Nawet gdy było ciężko, gdy było pod górę, czy pod wiatr. Jacek może nie miał postury kolarza więc jazda pod wzniesienia mogła nie sprawiać mu przyjemności, mimo to nigdy się nie poddawał. Nawet gdy się czasem zasapał to uśmiech nie znikał z jego twarzy. Był sercem i prawdziwą duszą Towarzystwa. Integrował, przyciągał do siebie pogodą ducha, życzliwością, radosnym usposobieniem a przede wszystkim swoim niezwykłym ciepłem. Ujmował wszystkich swoją otwartością, wrażliwością i serdecznością. Gdy na rumuńskiej ziemi usłyszał modlitwę w języku polskim w trakcie mszy w polskiej wiosce, miał w oczach łzy. Patryk odziedziczył po swoim Tacie wszystkie najlepsze cechy. Nigdy nie narzekał, zawsze chętny do pomocy, pełen dobrej energii, zawsze pogodny i uśmiechnięty. Taki dobry duszek BTRu. Byli naszymi prawdziwymi przyjaciółmi, prawdziwymi towarzyszami podróży, takimi kolegami, na których zawsze można liczyć. Choć nie pojadą już na rowerową wyprawę to zawsze będą obecni w pamięci członków BTR- u, zawsze będą obecni w naszych sercach.