4 czerwca(czwartek)

Spała to letniskowa osada w województwie łódzkim, oddalona od Nałęczowa o 180 km.

Wyruszamy na rowerach spod naszego banku o 7.30. Wyposzczeni jazdy nie zwracamy uwagi na ciągły boczny lub częściej przeciwny, porywisty wiatr, który będzie nam towarzyszył aż do Spały. Jedziemy przez Puławy, dalej Gniewoszów starając się omijać główne, ruchliwe szosy do Potworowa. W Gózdku napotykamy na prace archeologiczne związane z przenoszeniem odkrytej osady sprzed 2000 lat, ze względu na projektowany w tym miejscu przebieg drogi S-7. Niemałych emocji dostarcza nam dwukrotna przeprawa przez rzekę Radomkę. Po pokonaniu pierwszego mostu, kluczymy i błądzimy po mocno zarośniętej  nadrzecznej łące a gdy wreszcie dostrzegamy upragnioną, jedyną kładkę, bronimy się przed strzegącymi ją psami.

Od Potworowa mkniemy już główną szosą martwiąc się jedynie o uzupełnienie gwałtownie ubywających nam kalorii. Jedyną czynną restaurację napotykamy dopiero 20 km przed Spałą.

Do celu docieramy o 19.30, natychmiast korzystając z wygód oferowanych przez Dom Wczasowy „Miś” o standardzie określanym jako „późny Gierek”.

5 czerwca (piątek)

Historia Spały sięga XVIIw, ale dopiero po odzyskaniu niepodległości, miała być najpierw rezydencją J.Piłsudskiego a od 1922r. została letnią rezydencją prezydentów Rzeczypospolitej. Szczególne miejsce w historii tej miejscowości zajmuje prezydent Ignacy Mościcki.

Naszym pierwszym celem tego dnia była Konewka,w której Niemcy zbudowali podczas II wojny 380-metrowy bunkier będący stanowiskiem dowodzenia dla sztabowych pociągów. Dzisiaj to muzeum militariów i  działań okolicznego polskiego ruchu oporu. Niewątpliwą, dodatkową atrakcją tego miejsca jest też możliwość przejażdżki uzbrojonym w karabin maszynowy motocyklem, z której skorzystaliśmy.

Najwięcej trudu (tereny wybitnie piaszczyste i kiepskie oznakowania tras) wymagało od nas znalezienie tzw. kwatery myśliwskiej, we wsi Glina. Nowy, nijaki budynek. Nie polecamy.

Za to szaniec majora Henryka Dobrzańskiego – Hubala, jak najbardziej!!!

Szaniec to symboliczna budowla z kamieni polnych w kształcie pierścienia, znajdująca się na polanie opodal wsi Anielin, w miejscu gdzie 30 kwietnia 1940r. w potyczce Niemcami poległ wspaniały Polak. W centralnym miejscu obiektu stoi głaz upamiętniający to miejsce. W takim miejscu, i takim jak ja, łza się w oku kręci….

Do domu wracamy czarnym szlakiem wzdłuż Pilicy. Pokonujemy powalone drzewa, podziwiamy opuszczone leśne „szałasowe miasteczko”, moczymy zbolałe stopy w pięknej rzece, przez Inowłódz z ruinami zamku pobudowanego przez Kazimierza Wielkiego, docieramy do Spały.

Bilans dnia nie jest może imponujący; 54 km., przewyższeń w zasadzie nie ma, co nie znaczy, że jest łatwo. Ale kto uwierzy, ze w tym czasie i w tym miejscu można spotkać naszego Burmistrza?!

6 czerwca (sobota)

Obieramy kierunek na południe, nad zalew Sulejowski. Zaczynamy od słynnego, pierwotnie carskiego, spalskiego mostu by dotrzeć do Skansenu Rzeki Pilicy, pierwszego muzeum na wolnym powietrzu poświęconego rzece. Opisywanie tego miejsca zabrałoby zbyt wiele miejsca; najważniejszym punktem skansenu jest drewniany młyn wodny z przebogatymi ekspozycjami unikalnego sprzętu wojskowego (np.pancerny  ciągnik),autentycznego bunkra, czy wyjątkowej perełki jaką jest budynek carskiej poczekalni kolejowej z przystanku Czarnocin. Bajka!

Rezerwat Niebieskie Źródła w dolinie Pilicy to jedno z najciekawszych zjawisk kraso wych w Europie.

Ze spękanych jurajskich, wapiennych skał wytryska woda przybierająca niebiesko-błękitno-zieloną barwę. To efekt działania rozproszonego światła słonecznego. Zmiana barw zależy od stanu pogody a uroku wywierzysku dodają pulsujące z piasku gejzery.

Do zalewu docieramy z „pewnym opóźnieniem” gdyż skracając sobie drogę napotkaliśmy na kopalnię białego piachu w Białej Górze, którą musieliśmy dosłownie obejść. Olśniewająca biel piasku nie dorównała niestety irytacji niektórych rowerzystów zmuszonych ciągnąć rower w trudnym terenie.

Wracając znad Zalewu dotarliśmy do nieczynnej aż do odwołania stacji hodowli żubrów i jak zwykle błądząc  po źle oszlakowanych trasach dotarliśmy do Spały przed 17.

Przejechaliśmy lub raczej przebyliśmy 46 km.

7 czerwca (niedziela)

Do domu wyruszamy o 6.15. Nasz bank jest współorganizatorem lokalnej imprezy w Kurowie, więc musimy tu  być przed 17.  Wprawdzie nikt z nas nie potrafi znaleźć sobie wygodnego miejsca na siodełku, ale wiatr nam sprzyja. Po przejechaniu ok. 90 km. mamy całkiem niezły czas więc do akcji wkracza nasz przewodnik.    

Postanawia skrócić dzielący nas od domu dystans. Brnąc na wprost przez piach i łąkowe bezdroża do nieodległego –jak się wydawało lasu- wpadamy na bagno. Grunt jest miękki, zarośla wysokie, woda powyżej osi koła… Zmęczeni wędrówką po takim terenie  i tracąc ponad godzinę na przeprawę do pobliskiego lasu udaje nam się wreszcie trafić na właściwy szlak. Od tego momentu wiatr był nieoceniony!

Pokonaliśmy kolejne 180 km i po 16.00 byliśmy w Kurowie.

Spała zrobiła na nas wielkie wrażenie. To naprawdę cudowne, niesamowite miejsca. Jak to krótko podsumować? … to wspaniała Polska cała….!!!

GALERIA